Sureal, fantastik ve değişik fotoğraflar çekip editliyoruz :
Sürrealizm, şair André Breton’un ilk Gerçeküstücülük Manifestosu’nun 1924’te yayınlanmasıyla resmen bir hareket olarak başlatıldı. Sürrealistler mantıklı analize veya ölçülü hesaplamaya güvenmediler; tersine, hayal gücüne erişim yollarını tıkayan akıl güçlerini gördüler.
[gm album=57]
Bilinçsiz setin yaratıcı güçlerinden yararlanma çabaları Breton ve yoldaşlarını onları rüyalar, sarhoşluk, şans, cinsel coşku ve delilik topraklarına taşıyan bir yola sokuyor. İster görsel ister edebi olsun, bu tür araçlarla elde edilen görüntüler, tam da bu psişik yoğunluk anlarını, sınırlandırılmamış, sarsıcı güzelliğin kışkırtıcı biçimlerinde yakaladıkları ölçüde ödüllendirildi.
Fotoğraf, Sürrealist faaliyette merkezi bir rol oynamaya başladı. Man Ray (2005.100.141) ve Maurice Tabard’ın (1987.1100.141) eserlerinde, çift pozlama, kombinasyon baskı, montaj ve solarizasyon gibi prosedürlerin kullanılması, rüya ve gerçekliğin birleşimini dramatik bir şekilde uyandırdı. Diğer fotoğrafçılar, görüntülerini tekinsiz kılmak için döndürme (1987.1100.49) veya distorsiyon (1987.1100.321) gibi teknikleri kullandılar. Hans Bellmer (1987.1100.15) kendi ürettiği mekanik bebekleri saplantılı bir şekilde fotoğrafladı ve tuhaf bir şekilde cinselleştirilmiş görüntüler yarattı, ressam René Magritte (1987.1100.157) ise resimlerinin fotoğraf eşdeğerlerini oluşturmak için kamerayı kullandı. Dora Maar, formaldehit içinde asılı duran bebek armadillo’nun yakın çekim fotoğrafında tipik bir Sürrealist ters çevirme gerçekleştiriyor, çirkin ve hatta iğrenç bir konuyu zorlayıcı ve tuhaf bir şekilde çekici kılıyor (2005.100.443).
Ancak Sürrealist fotoğraf anlayışı, medyanın tekinsiz görüntüler üretme imkanından daha fazla devreye girdi. Bir başka keşif de aynı derecede önemliydi: Sürrealist duyarlılığın prizmasından süzülen en sıradan fotoğraf bile olağan bağlamından kolayca çıkarılabilir ve saygısız bir şekilde yeni bir rol atanabilir. Antropolojik fotoğraflar, sıradan fotoğraflar, film fotoğrafları, tıbbi ve polis fotoğrafları – bunların tümü, orijinal amaçlarından kökten ayrılmış olarak La Révolution Surréaliste ve Minotaure gibi Sürrealist dergilerde yayınlandı.
Sürrealistlerin Eugène Atget’ın Paris fotoğraflarını kucakladıkları coşku kısmen popüler görüntü anlatımlarındaki gizli Sürrealist yakınlıkları ortaya çıkarma dürtüsü. Komşusu Man Ray’in önerisiyle 1926’da La Révolution Surréaliste’de yayınlanan Atget’in kaybolan Paris imgeleri, yetkin bir profesyonelin ya da kendine güvenen bir sanatçının eseri olarak değil, kentsel bir ilkel olan Henri’nin kendiliğinden vizyonları olarak anlaşıldı. Kameradan Rousseau. Atget’in eski Paris’in ıssız sokaklarının ve zarif mankenlerin musallat olduğu vitrinlerin fotoğraflarında, Sürrealistler kendi şehir vizyonlarını bir “rüya başkenti”, hafıza ve arzunun kentsel labirenti olarak gördüler.
